هبوط
از آدمیان در نهایت یافتم آن کس را که گفت : ما وارث تناسخ چشم های بسته اییم . *** والاحضرت سرور السلاطین جاوید الحکومه ملکه اعظم و امپراتیس سرزمین نیک بخت مصر و دیگر مستعمرات و ار نسل برتر سلاطین خردمند...
View Articleزمین پینت بال
شب هایمان خلاصه ایی از روز هایمان بود . چون سواری سیاه آرام در میان مردمم می گشتم و کس غم به دل نمی پذیرفت . چه که خبر ها شایعه نبود و مردم با آمدن شاه بر نمی خواستند ! شب هایمان حکومت نظامی شده که اگر...
View Articleمطالبی از نگاه آنانی که نا گفتنی اند
بسیاری از کسانی که زنده اند حقشان مرگ است و بسیاری که مرده اند ، حقشان زندگیست . افسوس . افسوس که برخی از آنان "مخلوق" اند و مخلوق نباید هیچگاه با خالق برابری کند . به سان یکی از آنان که باعث شد...
View Articleمبنای بینا
گفت ای دل زین بهاران کین چنین غوغا کنی پس ز خاطر برده ایی ، سوگ شکاف صدر را پس ز جسمت شسته ایی داغ غم بسیار را گر چنین مستانه می خندی و شیدا می شوی چشم بر بگذشته بستی و جوانی می کنی بحر دم فجار تاریخت...
View Articleدست بوس
اندوه و شرم دارم از تلمیح به آنچه در پیش نوشته ام . وه که اینک افتاده ام از اسب . از عصر حیرانم که خویشتن داری بس است یا باید صبورانه دست درازی های کهتران را به نوش جان کشید . بر سریر وارونه شان...
View Articleچراغ واژگون
نغمه خوان در گوش من با هر تلمیحی رعشه بر قلب ناآگاهم می فکند . بر دلیل هر آنچه که اکنون می دانم ولی نمی خواهمش زمانی نور بر ابصار خود فکندم که آزرده بودمش . بر هر دری کوبیدم . نالان و اشک ریزان و خون...
View Articleمنم این باده شکن
اندک حماقت و تزلزلی کردم و اعتقادم سست گشت . عقیده ام که با شیره جانم به درون آمده و با بصیرتم به برون می رود از این متعفنان آراسته به دروغ دور باد . سالهاست که سوسوی حق را با جامه های لطیف الوان...
View Articleکیوان بی استون
آسودن بر کوهی به ستواری ابد و گوش سپاریدن بر نغمه بی حصر سکوت وار همان و بر کام کشیدن شم روح افزای آن طرگان ز جا جسته و رنج بی حاصل در گوهر نرگس دوست سفتن خوش است ... اگر توام خروش باشد .غرش تن بر...
View Articleدژ هایی به ستواری چشم های مه آلود
هر هزار نگهبانی چون چشم لایزال باستان گذاری و هر مشت از خاک در بر هزار سطح بارو تنگ گیری جز تو کسی را فرو انداختن پرده ها ز فرط عادت و خستگی چون توان ؟
View Article
